Jakie czasy, takie przypinki
Z różnymi formami przypinek wszyscy spotykamy się już od dziecka. W latach siedemdziesiątych występowało kilka typowych rodzajów przypinek. Począwszy od popularnych odznak harcerskich takich jak krzyż (solidnie mocowany na śrubę z nakrętką), czy zuchowy orzełek, poprzez znaczki bite z metalu metodą menniczą mocowane na szpilce, śrubie lub agrafce, a obecnie z zapięciem tzw. motylkowym. Kolejne przykłady to plastikowe kształty, często okrągłe, z nadrukiem sitodrukowym jedno- lub kilkukolorowym. Pamiętam, kiedy nastolatkowie obwieszali się przypinkami z logotypami zespołów Perfect, Lombard, Maanam czy TSA. Kiedy ktoś chciał się obnosić z miłością do jakiejś niszowej kapeli albo sam w jakiejś grał, wystarczyło zdobyć jakiś znaczek z sitodrukowym nadrukiem, następnie zetrzeć nadruk i w to miejsce nanieść inną grafikę np. metodą kalkomanii. Pamiętajmy, że wciąż mówimy o czasach, kiedy o komputerach myślało się wyłącznie w kategoriach science fiction, a i o biurowych drukarkach - nawet czarno-białych – jeszcze się nikomu nie śniło.
Przypinki typu button
Jedną z odmian przypinek, która z czasem zyskiwała na popularności, była przypinka button. Nazwa nie jest przypadkowa, ponieważ zastosowana przy ich wykonaniu technika pochodzi wprost od jednej z metod produkcji guzików tekstylnych. Otóż tego typu guziki wytwarza się obciągając materiał na sztywnym displayu (lekko wypukły kształt-pancerzyk wykonany z metalu, drewna czy tworzywa sztucznego). Następnie tak naciągnięty materiał wraz z displayem czopuje się od tyłu innym sztywnym elementem, który ma już w sobie przygotowane ucho służące do przyszycia potem guzika do płaszcza, munduru, sukni czy marynarki. W XIX wieku wraz z rozwojem dostępności papieru oraz druku pojawiać się zaczęły analogiczne metody wytwarzania przypinek z grafiką obciągniętą na metalowym displayu. Zasada jest taka sama z tym, że zamiast materiału tekstylnego mamy papier zabezpieczony folią, a z tyłu zamiast ucha do przyszywania mamy agrafkę.
Szybkość i dostępność
Prawdziwą popularność przypinki typu button osiągnęły wraz z nastaniem XXI wieku, wraz z upowszechnieniem się kolorowych drukarek. To, co jeszcze trzydzieści lat temu możliwe było tylko w dużych i drogich nakładach z użyciem druku offsetowego, dzisiaj można szybko i ładnie wydrukować nawet w domowych warunkach. Obecnie nic nie stoi na przeszkodzie, aby błyskawicznie wykonać nawet pojedynczy egzemplarz z dowolną kolorową grafiką. Zdjęcie, logotyp, ikona, napisy, efekty tła – wszystko co w prosty sposób możemy uzyskać w komputerowym programie graficznym już za parę chwil możemy nosić przypięte do koszuli, czapki, plecaka, torby czy paska.
Przypinki ze zdjęciem
W roku 1990 podczas pobytu w Ahlbeck, na nadmorskiej promenadzie za 5 marek można było sobie wykonać na poczekaniu przypinkę z własnym zdjęciem zrobionym na miejscu. Na tamte czasy graniczyło to niemal z cudem. Nie było fotografii cyfrowej ani drukarek atramentowych czy laserowych. Pamiętam jak dzisiaj - zdjęcie było robione kamerą video podłączoną z telewizorem, a wydruk wychodził z bardzo powolnego urządzenia termosublimacyjnego. Na koniec oczywiście butoniarka – maszynka do przypinek.
Ten widok pozostał ze mną przez kolejnych kilka lat, a pomysł udało się powtórzyć i spopularyzować w polskich warunkach dopiero po dziewięciu latach. Oczywiście, z użyciem aparatów cyfrowych i drukarek atramentowych.
